Jak się nie ma co się lubi to się lubi co się ma. Z tego założenia wychodzę już od bardzo dawna i jak na razie całkiem znośnie na tym wychodzę. I mam tu oczywiście na myśli moje zdjęcia, a raczej ograniczone możliwości ich wykonywania. Jak wiecie kocham fotografię. Interesuję się nią już od tak bardzo dawna, że nie pamiętam nawet kiedy to się wszystko zaczęło. Amatorsko brnę do przodu. Drobne zlecenia, sesje okolicznościowe. Nic nadzwyczajnego. Ale i tak sprawia mi to niesamowitą frajdę. Nie mam jednak odwagi zaproponować komuś sesji domowej, bo najzwyczajniej w świecie nie mam na nie miejsca. Gdy rozłożę w mieszkaniu tło, ledwo jestem w stanie się poruszać. Nie wspomnę już nawet o czymkolwiek innym. Rekwizyty? A gdzie miałbym je trzymać. Szkoda pieniędzy... Tak więc większość po prostu wykonuje sama. Fajne jest jednak w tym wszystkim to, że wyglądają one prawie jak kupne drogie dekoracje do sesji. Na przykład moje ostatnie dzieło - komin :P
Do czego mi potrzebny? Do domowych sesji świątecznych. Niech ten Mikołaj ma z czego wychodzić ;)
A żeby go zrobić potrzebowałam:
- kwadratowego kartonu
- drugiego kartonu większego niż ten poprzedni, ale płaskiego
- okleiny meblowej w cegiełki
- folii samoprzylepnej w kolorze czarnym
- ostry nożyk, nożyczki, metrówka lub centymetr,
Na początek pierwszy karton skleiłam na górze, żeby był wyższy. Potrzebowałam głębokiego komina. Następnie całość okleiłam cegiełkami. Potem zajęłam się większym pudełkiem. Niestety było sporo za duże, wiec tak je obcięłam, żeby jego krawędź była o 5 cm dłuższa od poprzedniego. Po przygotowaniu drugiego pudełka musiałam dopasować go do komina. Na jednej dużej ściance wycięłam otwór tak, by spokojnie wsunąć go na wierzch komina. czyli dziura musiała być wielkości podstawy komina. Na przeciwległej ściance otwór zrobiłam o kilka centymetrów mniejszy. Tak by nałożony na podstawę komina katon nie wpadł do samego dołu tylko zatrzymał się na jego szczycie. Na koniec całość okleiłam czarną okleiną. I gotowe. Można robić sesję ;)
